birikmiþ hüzünlerimi çýkardým kumbaramdan bir umut satýn almak istedim/ yarýnlara dair kepenkleri kapattý hemen esnaflar levhalarýna yazdýlar; kapalýyýz uzun yýllar…
derin bir iç çektim nefesimi savurdum salaþ güne hem masum hem günahkar sözler yýðýldý yüreðime hepsini içinde barýndýran bir þiiri þimdi nasýl çekti caným…
þiirler üzerine düþündüm; þiirlerin bir kütlesi vardýr hep kaðýttan yüreðe düþerler kimileri aðýr kimileri hafif kalýr ama hepsi seni bir yolculuða çýkarýr…
kendi yolculuðum düþtü aklýma; ters dönmüþ hayat levhalarýnda bulamadým yönümü hiç bir zaman esmer rüzgarlara kapýldým yalnýzlýk çöllerinde çöl akrepleriyle tanýþtým... eksikte kalmadým çölde kum fýrtýnasý çýkarmaktan yeri geldi aþký korudum yeri geldi tekrar yalnýzlýðýma sýðýndým…
hiçbir vakit eski zamanlarý getirmedi eski zamanlardan kalma bir közü hiçbir rüzgar alevlendirmedi þimdi /umutsuz/ tükenen gün gibi sen geldin aklýma sen sevdiðim yüreðimde kekre bir tat býraktýn bir kaþýk suda aþký boðmuþtun hatýrlar mýsýn? þimdi ben bunu hangi þiire sýðdýrayým?
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
karveçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.