Uzaklarda olsak da, bir kez çaðýr, dene gör Ben senin feryâdýný, hiç duymaz olur muyum? Seni kendimden bile, öyle kýskanýrým ki Sana bakan kem gözü, hiç oymaz olur muyum?
Sen sirâyet etmiþin, dolaþan kanlarýma Yýl deðil, mevsim deðil, öyle ki “an”larýma Ýliklerime kadar, bir bir organlarýma Senin o güzelliðin, hiç yaymaz olur muyum?
Beni dâvet eyle de, yeter ki sen haber sal Esirgemem o an da, makam, mevki ve de mal Senin zevkin yansýsýn, yeter ki sen; beðen al Aldýðýn hýrkalarý, hiç giymez olur muyum?
Öyle met eyledin ki, içim övgünle doldu Tahammülüm kalmadý, iþler evginle doldu (*) Hissetmez oldum bir þey, gönlüm sevginle doldu O güzelim aþkýna, hiç doymaz olur muyum?
Hânesi sessiz/sakin, damýnda baykuþ öter Yârden ayrý yaþamak, derler; “ölümden beter” Gülüm, caným, cananým, senin hatýrýn yeter Seni ve sevdiðini, hiç saymaz olur muyum…?
13/11/’11 Hanifi KARA
(*) Evgin: Acele yapýlmasý gereken (iþ).
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.