Kardeþim Atsushi Ben Japonca bilmem Belki sen de Türkçe bilmezdin Ama ikimizin de bildiði Bir ortak dil var Beni sana Seni bana koþturan Her yýkýmda Bizi ayný duyguda buluþturan Dað suyu kadar Berrak dil Ýþte o yürek diliyle Dinle beni þimdi Çýktýðýn uzun yolculukta
Kardeþim Atsushi Sen bir Japon doktordun Ülkeni temsil ediyordun Ve elbet Nasýl gönenirse Ýnsanlýða adanmýþ her yürek Sen de gurur duyardýn Kendinle ve ülkenle Yüzün aydýnlanýrdý Sözcüklerin çiçeklenirdi renk renk
Kardeþim Atsushi Ýnsan olmanýn yükü aðýr Sorumluluðu büyük Seni karanlýða hapseden O kahrolasý saðýr duvarlar Bizim de üstümüze çöktü Bizi de kahretti, utandýrdý Seni sarmalayan zulmet
Kardeþim Atsushi Çaresisiz N’olur, bizi affet Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.