tatsızım yine

günlerden bir cuma/ertesi




Annem dýþarý çýkma diyor yine

ses deliyor kulaklarýmý beynim sýzlýyor
gözlerimi kaçýrýyorum ilgisinden inatla
havada bir deprem kokusu hissediyor bunu kalbi
biliyor bir moloz yýðýnýna döneceðimi belli ki
durma diyorum anneme önümde
gitmeliyim
gitmeliyim o yalnýzlýða



Annem de çok fazla anlamýyor iþte




herkes sokaklarda

çamlýca kaynýyor her zaman ki o dik yokuþunda
biraz harbi biraz iki yüzlü suretler arasýnda
bir samimiyet arayýp
can sýkýntýsý atýyorum kendimce güya
koca yalnýzlýklar içinde
farklý yüzler ve ayný sözler çarpýþýp duruyor birbirlerine
kedileri izliyorum betonlara yapýþan gözleri ile
hepsi ciðer derdinde
eriþemediðinden olsa gerek ki
mutsuzlar yine



öðretmen hep derdi edebiyat dersinde
"kendinizi bulmadan baþkasýný aramayýn asla"
doðruymuþ
bulamýyorum insanlýðý(mý) bu sokaklarda





eh iþte
hayat diyorum kendime
bir aþk bir hayat yaþý ile
yenildik incinmiþliðe yine



ellerimi asýyorum kýrýk bir maviye
an/sýzýn göçüyor toprak içime
gök çekiliyor üstümden
Annem haklýymýþ iþte





nilüfer
"her yerde kar var kalbim senin bu gece" diyor kulaklýðýmda
telefonu fýrlatýyorum yokuþtan en aþaðýya
baþlamadan bitiyor bu masal burada



yürüyorum yokuþa
nedir diyorum bu kýþ bu kadar erkence
belli ki
ayaz bir mutluluk için de
kar yaðacak geceler yine



sen deli sýzým
Aþk düþünce sakýn gelme...









ikibinombirlikasýmanlardanbirsabahvakti...


Sosyal Medyada Paylaşın: