Yüzünü yüzüme döndüðünden beri Gözlerimi içiyor her rüzgar Üþüyen buseler Gibi dudak kývrýmlarýmda üþür sözler Bir kasým ayazý ki bu þehir Gibi düþlerim yanar Küskünüm sana Dönme geri Ki Üzgünüm Deðil Ki
Ellerim kýrýk bir oyuncak rengi Sevmiyorum artýk parmaklarýmý Sev(m)iyorum ki Seni
Adým baþý hep oyun sesi Üstüme yansýyan gölgen Tam cinnet rengi Ýzlerini taþýyan her mavi Sana y/iten yollar hep sen di Gibi býktým ki
Tersinden uyanmýþ gözler Gibi ateþ kirpikler Kýrýk dökük günler Yönsüz bu h/iç yollar Aklý bozuk þerler Hep sana koþmaktalar
Silmeli diyorum Gibi sökmeli Yüzünü göklerden bu mavi dili sen kokan her þiir Terk etmeli bu þehri
Susmalý þimdi sesin Yüzü yýrtýldý bu þehrin Güvercinler aðlarken yuvasýnda t/aþkýn Ýçimin ürkekliðine gö(mü)lmelisin Gibi
Üþüdüm deðil Ki geri ver ellerimi Öldür bu þehri Oyun bitti
Sen hep gibi Ben h/içti
Sev(me)dim Gibi
Say ki...
ikibinombirlikasýmeskilerdenbirzaman.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.