Uzakta bir adam tarlayla beraber Gönlünü sürüyordu Sonra umutlarýný ekiyordu tarlaya Ekilenler yeþerecekti Büyüyecekti Ama olmadý yaðmur görmedi topraklar Yeþermedi umutlar Üstelik toprak daha da kurudu Gönüllerle beraber
Bir adam çatlak topraða bakýyor Daha sonra gökyüzüne Ýtiraz edemiyor kýzamýyor Ama üzgün Bu her halinden belli Adam aðlayamýyordu da ’Olmadý Allah vermedi rahmetini’ diyor Kabulleniyor Baþý önünde Gelecek yýla hazýrlanýyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
maviye sürgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.