unutulmuþtu arta kalan ne varsa eski günlerden iðde tadýnda mutluluklar gülen iðreti gözler -ödünç beyaz gömlek- aðzýmda ne varsa söylenmemiþ benim deðildi iþte herþey
oyy gelinim
o düðün resminden kopmuþ-gelmiþ gibi düþsen satýrlarýmýn arasýna usulcacýk sokulsan düþlerinle yanýma dokunmasam sana – sana hiç dokunamadým ki – eski bir þarkýyý yeniden söyleyebilsen gözlerimdeki buðuya çizebilsen aþký sayfalar kirlenecek a caným mendil versen de adamakýllý aðlasam...
sararmýþ bir resmi soludum yine yüzümde anýlar aralandý nefes alýnca geçmiþ zaman solumayý unutuyor insan
Sosyal Medyada Paylaşın:
cahitbozkurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.