Ýblisin bile baþ kaldýrdýðý bir ülkedeyiz.
Gözlerini kapatýp, iki parmak arasýndan bakýyor.
Ýblis’ in parmak aralarý utancýndan kapanýp duruyor ara sýra.
Kadýnlarýn dövüldüðü bir medeniyet kurulmuþ ülkeme, güm, güm, güm.
Ay tutuluyor birdenbire,
Peþinden nefesler tutuluyor bütün þehirde, tüm gece vakti...
Göklerden yýldýzlar düþüyor kendiliðinden, pat, pat, pat.
Ýçlerinde insanlýk kalmamýþ,
Yerine barbarlýk doldurulmuþ...
Dýþtan görünen, ruhlarý yok olmuþ bomboþ insan kýlýfý, puf, puf, puf.
Dualar, sevmeler býrakýlmýþ,
Üstelik, doðuran eller de hep o barbarlarýn üzerinde...
Küfre baþlamýþ kýrýlasý eller kadýnlarýmýza, of, of, of.
.
.
ve
Þimdi hayatýn sýfýr noktasýndayýz,
Her darbede yine, yeni bir yýldýz kayacak.
Dünyaya yeni bebekler gelecek, ay yeniden tutulacak...
__Mutlu kadýnlar izlerken, mutlu bebekler gülecek__
__Bazý yýldýzlar parlarken, bazýlarý sönüp gidecek__
__Mevsimler, ömürden alýntý yaparak durmadan deðiþecek__
__Ýblis kendisine gelip parmaklarýný açýp baðýracak__
Yeter çektikleriniz diyecek... Hadi kadýnlar hareket vakti, benim ülkeme gidiyoruz.
.
.
Ülkemin kadýnlarý, bizim kadýnlarýmýz,
Dayak yemektense,
Ýblis’ in koluna takýlýp gidecek, (razý olup ) rap, rap, rap.
MG__