Bu kimsesiz sesler bana hep sonlarý hatýrlatýr
Soðuk geceler ve keþ/keler dolu yýrtýk pýrtýk adýmlar
Köþe baþlarýnda anlamýný yitirmiþ yaþam(a)lar
__Bak usulca kabuðuna çekilmiþ týpký benim gibi kaplumbaðalar__
Sen;
Düþlerimdeki uçurtmalarý havalara savuran kadýn
Aþk’ý balon yapýp semaya mý uçurdun ellerinle
Yoksa, kuþlarla yapýlan bir yarýþ mý bu?
Yürek cebimden düþmesin diye pür dikkât ettiðim sevgili
Hüzün çiçeklerini yine kendi ellerinle mi koparýp attýn?
Aslýnda sana gülmek vardý ya þimdi
Mavi gülüþlüm, mahçup bakýþlým
Yalan yok; bana cennet,
Sana cehennem gülsün istedim
Ýnadýna sevince, cennet sanýrmýþ ya hani canlar
ve
Ýnadýna da ayrýlýnca sancýlý gecelerde kaybolup gidermiþ cananlar
Sonra da ona þafak vakti mi derler
Tan vakti mi,
Yoksa efkâr vâkti mi ?
Her þey tersine gider ya hani, can beklerken kan gelir
O zaman gel gör de diyemem ya gözlerime
Kör olur giderler, tam da bir gülme vâktinde
MG__