“Caným” dediðin anda, öyle ki ýlýk ýlýk Aþkýn kalbime aksa, çeþm-i þehlâ bakýþlým. Ne de güzel kokarsýn, nerden aldýn kokunu? Itýr mýsýn sen yoksa, çeþm-i þehlâ bakýþlým?
Murada erer miyim, aþkýn beni daðlasa? Bentleri yýksa selin, gece, gündüz çaðlasa Ýçindeki o sevdâ, seni bana baðlasa Rûhun rûhuma baksa, çeþm-i þehlâ bakýþlým.
Sevgin benim içimde, yürekte atan kanda Elimizden ne gelir, her þey sevdâda, canda Neden, niçin sormadan, seni gördüðüm anda? Ýçimde þimþek çaksa, çeþm-i þehlâ bakýþlým.
Mekân oldu Yusuf’a, karanlýk kuyu dibi Bilsen nasýl özledim, þu gönlümün tabibi Elimizde olmadan, þiþte bir kebap gibi Nârýn sînemi yaksa, çeþm-i þehlâ bakýþlým.
Ýçimdeki o sultan, þu gönlümün hünkârý Murâdýma sen düþtün, bana oldun nigâri Esince seher vakti, aþkýn o sert rüzgârý Ýnan ki beni yýksa, çeþm-i þehlâ bakýþlým.
Terk eylemem ben seni, bir ben kalsan birde sen Her an seninle hem hâl, yanaðýnda olsam ben Allah nasip eylese, birsen kalsan bir de ben Farkýn ortaya çýksa, çeþm-i þehlâ bakýþlým…
07/11/’11 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.