Annem
Yaþamak…
Ne güzel demi ANNE?
Ama yaþamýmýn en güzeli senin yanýnda olan saatlerim…
Gecenin bir yarýsý gelip üstümü örtmen…
Eve geç geldiðim de neredeydin diye saatlerce sorguya çekmen…
Acýktýðýmda önüme aðzýna kadar dolu tabak tabak yemek koyman…
Yaþamýmý ikiye ayýrdým ANNE senin yanýnda ve sensiz…
Ama sensiz bir hayat düþünemiyorum…
Uzaklar da var olsan bile yokluðun hep sol yanýmda…
Burada kimse gece kalkýp üstümü örtmüyor ANNE…
Acýktýðýmda kimse önüme tabak tabak yemek koymuyor ANNE…
Kimse senin gibi beni korumuyor ANNE…
Aðladýðýmda, baþýmý yaslayacak bir omuz bulunmuyor ANNE…
Gözyaþlarýmý silecek ne bir el ne bir mendil veren…
Kimse yok ANNE, kimse yok…
Kýymetini sen gittikten sonra anlamak istemiyorum ANNE…
Kýymetini bilemesem de seni üzsem de,
Sen beni karþýlýksýz sevdin ANNE…
En önemlisi canýndan bir parça verdin bana…
Seni anlatmaya ne kelimeler yeter ne de mýsralar…
Seni sevmeye ne kalp yeter ne de beden…
Ben seni hep üzdüm ANNE…
Ama sen benim ANNEmsin,
Bütün hatalarýma, yanlýþlarýma raðmen
Beni sevdin ANNE…
Ben de seni sevdim ANNE…
Aðzýmdan bir kere bile çýkmasa da o iki sözcük
Ben, ben seni sevdim ANNE…
ANNEm iyi ki varsýn iyi ki ANNEmsin…
Seni seviyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.