Bize de bakanlar vardý aslýnda,
ama görmeden.
Hep kendi içlerine doðru bakanlar düþüyordu
aynamýzýn en kýrýk noktasýna .
O yansýma da bizi de sevdiler .
Ama severken bile
kendilerini mutlu etmek adýna sevgiliydiler.
Sarýlýrken kendi içlerindeki üþümüþlüðü
ýsýtmak için sardýlar bizi.
Hep boþluk doldurduk
siyahlarýmýzý örttüðümüz mutluluk maskelerimizle.
Sonunda maskelerimiz yapýþtý
elimize yüzümüze.
Hiç bir maske örtemezdi oysa
içimizdeki unutulmuþluðu.
Yarým kalmýþlýðýn gölgesindeki o siyah irini.
Hiçbiri deð/e/memiþti içimize.
Acýlarýmýzý görmesinler diye
umut balkonlarýmýzda giyindiðimiz maskelere.
Hem zaten deðmezdi ki
mutluluk oyunlarýyla gözleri baðlý kör/ebelere!
Gülþen Mavi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.