GÖZLERİN

Elimde deðil ki, kendine doðru
Çektikçe çekiyor, gökçe gözlerin.
Sekiz þiddetinde, bir deprem gibi
Sarsýyor, yýkýyor, gökçe gözlerin.

Pazarda satýlmaz, aþkýn ürünü
Çoban olup güdem, gönül sürünü
Beni del eyleyen, aþkýn korunu
Mangalla döküyor, gökçe gözlerin.

Seven sevdiðinden, kalýr mý ayrý?
Baþýna gelmeden, ölümle sayrý
Her ne var gönülde, sevdâdan gayrý
Hepsini söküyor, gökçe gözlerin.

Derdinle dertlensem, çeksem de çile
Kýrar mýyým seni, hiç bile bile?
Göz göze gelince, tebessüm ile
Bir baþka bakýyor, gökçe gözlerin.

Sel oldun dört yandan, sardýn Kara’yý
Yorum, yorum, yordun, yordun Kara’yý
Daha ilk bakýþta, vurdun Kara’yý
Yaktýkça yakýyor, gökçe gözlerin...

Hanifi KARA



Sosyal Medyada Paylaşın: