saydamlaþýyor varlýðý insanlarýn, yaklaþtýkça gözüme. kendimi daha yalnýz hissediyorum alaycý kalabalýklarýnda. daha ne kadar yalnýz olabilirim ki diyorum kendi kendime. yeni insanlar tanýyorum. ve keþke tanýmasaydým diyorum. tanýmasaydým da hep yeni kalsalardý. öðrenmezdim belki yalnýzlýðýn verdiði acýyý böylece. ve belki, daha az yalnýz kalýrdým bu gece..
// Anýl Müçeoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
anilmuceoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.