Düþünüyorum, düþünmek istemediðim þeyleri.. Aklýmda binlerce renk tonu dudaklarýný andýran. Ve sesler öyle taze ki, gözlerimin ucunda görünüyor çýðlýklarýn tiz rengi. Küller uçuþuyor buz tutmuþ yangýnlardan. Bir çift göz intihar ediyor sürmelerinden.. Eriþemiyor bakýþlarýnýn varlýðýna bakýþlarým, gözlerinin yokluðunda.. Ve tüm renkler sönüyor; ruhuma aþina. Namussuz yürekler kol geziyor þehrin titrek ýþýklarýnda. Kirli beyaz bir akþam doðuyor gökyüzüne.. Ve sen yine, temiz bir yürekte, lekeli tek hece..
// Anýl Müçeoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
anilmuceoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.