YAR TUTULMASI

Yollara düþürüyorum yüzümü
içimin boþluðuna deðiyor rüzgar
üþüyorum hemde cok
yalnýzlýðýn koltuk altlarýna sokuyorum ellerimi
tozlarý gözlerimde çekiliyor bir hayalin perdesi
yorulmuþum
yorulmuþ gün
karanlýk örtüsü üstünde çekiliyor bulutlarýn arasýna
ayaklarýmda yorulmuþ adýmlarým
adýmlarýna karýþan yýkýk göz yaþlarým
dar vakitler dokunuyor yârimin gözlerine
biliyorum yârimde yar tutulmasý
bir bakýþ býraktým denizin karanlýk yüzüne
coþkun damlalar basýyor gözlerimi
seni artýk görmesem de
kapatýyorum gözlerimi her an dokunuyorsun ellerime
kabarýyor denizin yüzü gibi yüreðim

öyle bitap öyle kederliyim ki
dilimin kelepçesinde tutuklanýyor ismin
alýnýma dayadýðým ellerimde kokun dün gibi
bir yaðmur düþüyor
bir gülüþün son senfonisi
özgürlüðünü ilan ediyor damarlarýmda dolaþan kan
yeþil bir bankýn üstünde hüznümün omzuna yaslanýyor baþým
derin derin çekiyorum içi geçkin içimi
umutlarým ulu orta kapýþýyor aç gözlü martýlar
gözlerimden sana yuvaladýðým yaþlardan
yalýn ayak koþan bir çocuðun
dudaklarýnda sarkan hüzünüm, sýrdaþým

kelimelerin keskin, kolumu kestiðim býçak gibi
oluk oluk akýtýyor içimdeki senin özlemini
uzun bir bakýþ attým boðazýn öte yakasýna
durgun bir su gibiyim kendi yataðýna küskün
ve sen ve sen hep gözlerimin içinde düþürmeye korktuðum
saplýyorum yüreðime kýþýn en keskin soðuðunu
titrek sesim kesildi seninle nefesim
yar demek ne yaralarým hep sende kanýyor
bir gün, birgün
geleceksin diye
unuttum indirmeyi senin raflarýndan kendimi

yüreðim kuzey rüzgarýna teslim
ellerin damgalý
yüreðimden kovalýyorum dibine düþtüðüm isimsiz bu þehri
yakmak gerek yakmak
senin hayalenle birlikte þehrin tüm sokaklarýný
dökülen mevsimlerin ardý sýra yeþerecek topraklarýmda adýn
bir tek sana adaklý muhabbetim
gitme deseydi ucu kavruk dilim
uzanýp dokunur muydun yeniden tenime
senin için biriktirdiðim gözyaþlarýmdan
yuvarlasa idim bereli dudaklarýna
uçutmayým saçlarýnýn tellerine takýlý
düþeceðim çýrpýnmaya korkuyorum
ah geçme bu þehrin irin kokan sokaklarýndan
hayalinin peþi sýra yürür bedenim
bilmediðim þehirlerin savaþlarýnda yenik düþecek kimsesizliðim


iki sarhoþ kadehin sallantýsý dilimde
çýrpýn/mayýn gözyaþlarým boðuluyorum
neyin acýsýydý yüreðime saplanan
kimdin, kimindin, kimsin sen
yüreðimi çalan apansýz
kimin gözyaþlarýydý yüzümden kayýp tenime dokunan
yasaklýým kimseye adýný diyemediðim sevdam
gitme
gitme deliþmenim
çek hançerini gidiþinin vur yüreðime
arta kalan bir damla düþürüyorum mendilime
sensizlikte ben çok üþüyorum
ne olur gitme

Sosyal Medyada Paylaşın: