İçimde ölen kadınlar teranesi
geceden arta kalan
gülüþüne sürdüm yüzümü
uyumazlýðým bu yüzden
sabaha umursamaz bakýþým
uyuþmazlýðým hayatla belki de
iki kere ikiye nefretim
farkýnda deðilmiþim
henüz doðmadan da ölüyor insan
gönül baðýmý koparan
akbabalarýn çýðlýðýna bakýp
güldürükçü yazmýþým
alnýmýn ortasýnda bir þaki
kaldý mý ki etrafýmýzda uykulu
oysa seninle aðlamak
son bir defa güneþi gören
gözler için bile dildir
kül olur kararan odlar
eyvahlarým dahi dönüp gelse
uykular yalnýz sabahlara kuz
simitçi sen de gel kapýmýza
pencereleri býrak þimdi
dümdüz bir adam ve kadýn için
bize huzurlu bir hayat býrak
belki ölüm çok yakýn fýrsat olmaz
sevdamdýr diyen nefesim
incinmiþ dualarýna takýlýr kaskatý
sözünü unutmuþum ama nasýl
kirpiklerini hatýrlarým bak
gözlerinden geçtiðim sýð dereler
boðulmuþtur bilmezsin
inceden söyledim topraða
gel ki nail olsunlar dedi yüzüme
latife etmiþler zehri içirenin özrüne
diyorlar ki ölüden çýkar mý nefes
vurun sazlara ey cümle alem
aþk için makamý tutturmak yeter
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.