Tel tel tarýyordum saçlarýný, Tellerine gül baðlayarak. Saçýnýn tellerine Gönlümü baðlamýþtý kader.
Gönlüm hala saçýnýn tellerinde Ama her þey deðiþti birden.
Aþkýn mapushane, içinde ben mahkum, Gözlerin gardiyan, saçlarýn parmaklýk oldu. Ve içinde ben ziyan oldum.
Þimdi avazým çýktýðý kadar seslensem de. ’ Git ara bul getir, Saçlarýný yol getir’ diye... Hiç kimsenin umrunda deðil. Milletin iþi-gücü var. Benimle mi uðraþacaklar.
Bilmezsin sen. Saçlarýndan bir tel almýþtým da Haberin bile olmamýþtý. Ýþte o tel duruyor bende hala. Vasiyetimdir. Çenemi onunla baðlayacaklar.
Ve mezar taþýma þunlarý yazacaklar:
Köprü Altý kapkara. Suzan gel beni ara. Saçlarýma kumlar doldu, kumlar doldu, kumlar doldu. Tarak getir de tara.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sami biberoğulları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.