YOKTUN...

Yoktun, kuþlar bana hep seni sordu.
’Gelir’ dedim; saða sola baktýlar.
’Sabýr ya hu’ dedim; dinlemediler.
Feryad edip ortalýðý yýktýlar.

Yemedi, içmedi, kan kustular.
Ne dinlendi, ne de biraz sustular.
Öfke ile hepsi bana küstüler.
Birlik olup çanýma ot týktýlar.

Ýndim bahçeye gülleri yokladým.
Sensin diye her birini kokladým.
Bir iki goncayý aldým sakladým.
Ne açtýlar, ne de biraz koktular.

Dedim yapayým bir aþk kelamý.
Vardým aþýklara; verdim selamý.
Meðer ki tam da bulmuþum belamý.
Çullandýlar ciðerimi söktüler.

Dertlilere dedim ’siz dinlersiniz’
Dertlisiniz siz beni anlarsýnýz.
Dediler ’ki cânan nerde hey arsýz?’
Yaktýklarý ateþlere soktular.


Sarhoþlara dedim ’ dostlar, selam hey!’
Var mýdýr bana da bir yudum mey?
Dediler ki ’ adam dövmedik epey’
Þiþelerle diþlerimi döktüler.


Bilmiyordum vakit neydi saat kaç.
Felek bana çalým, ben onunla maç.
Sonunda köþede onbeþ kadar aç.
’Yemek’ diye beni yere yýktýlar.

Gördüm ki yakýnda sazlý- sözlü bar.
Kapýsýnda ’damsýz girilmez’ yazar.
Dedim ’ dam yok amma fazla gamým var ’
Kýzdýlar da topuðuma sýktýlar.


Ne haysiyet kaldý, ne de þeref , þan.
Yoktun iþte, yoktun ben per periþan.
Açtým ellerimi dedim ’ Ey Zîþân ’
Gördüm melekleri hayli çoktular.


Dediler ki : ’Rabbim duydu bu ahý.
Yan Ey Sami, yan ki bul sen felahý
Her gecenin vardýr elbet sabahý.’
Selam verip semalara çýktýlar.






























































































Sosyal Medyada Paylaşın: