Son(bir) sonbahar ikindisinden Bir veda yazýyorum kara tahtaya Kanýyor ellerim Üþüyor yýdýzlar Hasta yüreðimden yol bulup Sarý sarý Tane tane akýyor ellerime Parmak uçlarýmda son sözüm Piþmalýklar uçurum Kederliyim uçsuz bucaksýz...
Kemanlar çalýnýyor ah... Hasta yürek uzundur þiire sancýlý Alnýmda ter gözlerimde bir damla Toparlanýyor yavaþca kirpiklerimden Bir damla, bir damla daha Düþüyor kalem uçlarýma Bir aðlamak ki... Uçsuz bucaksýz...
Ýstanbul’a götür beni Beni bir o anlar dertli kalem Boðazdan eselim yine Yeditepe’de dolaþsýn boynu büküklüðümüz Orhan Veli’den destur alalým Martýlardan özgürlük Süleymaniye’den heybet... Marmara’da bir dalga olsun hüznümüz Hýrçýn ve sitemli Islansýn deniz kenarlarýný mesken tutanlar.
Haydi gidelim... Annemin þevkatine yayýlalým sereserpe Babamýn baþucundaki çiçeklerden Abimin mezarýna ekelim Can-cana kokuþlarýný çekelim içimize Yok olsun içimizdeki tüm sahipsizlik
Kadýköy’de iki kardeþ aðaca varalým Merhemlensin aðrýyan baþýmýz gövdelerinde.
Sonra Gam-küsarýma gidelim L/imanýnda dinlensin mecalsizliðimiz Sus pus edelim dilleri Dertleþirken gözlerimiz Güven alýp güven versin nefesimiz.
Haydi dertli kalem Yazýver son sözümüzü ve koy noktayý Geç kalýnmýþ son vedaya... Dayan hasta yürek Dayan yaþlandýkça büyümeyen ürkek Dayan yuvasýndan düþmüþ ardýç.
Uzatma... Bu vakit ki son veda ELVEDA.
Sosyal Medyada Paylaşın:
melodya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.