Sese çarpan çocuk sesleri suskun
Bugün kullanýlmayan bir tren tünelinde
Ve düþler kahkahasýnda daha mavi aðlýyor
Kuzey martýlarý dalarken uykulara
Daha titrek
Daha eksik seviþme yokluklarý beliriyor gökyüzünde
Yýldýzý umutsuz bir çýðlýya veda partisi misali
Vedasýz gece
Sessizlik
Patikalardan geçen periler yol bulma telaþýnda
Sihre dokunacak çaresiz gözler
Orman yangýnýnda yeþilliðini yitirmiþ
Aþk acýlarýnda
Yaprak yaprak
Her düþe bir sonbahar bulunurdu bir zamanlar
Büyümeden önceydi
Büyüdükten sonraydý birazda vazgeçmek
Kim ister ki kirli iki elle masal kitaplarýný tutmayý
Beni okyanusa gömün dizesinde
Dizlerinin sýzýsý kadar yoksulken þafak
Uyanmak
Yani yeni bir gün
Ne kadar anlamlý olabilir ki?
Tüneller karanlýk ve kararmýþken tuðlalarý acýdan
Kim görmek ister geçip gidenleri içimden
Ve içlerinden
Her eve bir göç yolu bulunur elbet
Her söze bir kurtuluþ
Her çocuða bir gelecek kurulur elbet
Her çocuða bir geçmiþ býrakýlýr
Özenle özlemini çekeriz uzak diyarlara dalan gözlerden
Özlemle kucaklarýz içi boþ gibi görünen anlarý bir gün
Bir gün döneriz kucak açmaya
Sese çarpan çocuk seslerini unutarak
Sýcak ve dilsizce konuþuruz ufuklarý
Tebessüme belirerek
Yeni yeþil fidanlar yokluðunda bir kurak yas hala hayat
Ýki damla gözyaþýna kök salmak kolay deðil topraða
Toprak gök mavisi kadar ýssýz
Deniz mavisi kadar huzurlu ve cani çocuk seslerine
Aþk yolunu birçok kez deðiþtiriyor kader çizgisinde
Neþeyle mi, hüzünle mi bilinmez
Çocuk sesleri kayboluyor eski bir tren tünelinde
Sese çarpýyor sessizlik
Bazen sese çýkýyor sessizlik
Ýnsanlýðýn gün ýþýðýna özlemi gibi
Ýnsanlýðýn insana özlemi misali…