Ardýmda býrakýp ayak izlerimi
hayallerimi savurup rüzgarlara
acýlarýmý aldým sýrtýma gidiyorum iþte
yok verilecek hesabým kendimden baþkasýna
dolana dolana tutunup uçurumlara
hicran düþmeden baharlara gidiyorum
geleceðime ördüðüm bütün duvarlar yýkýldý
ömrümde cam kýrýklarý ve ýslak hüzünler kaldý
kimsesizliðin ve yalnýzlýðýn en aðýr depremindeyim
kimse bilmez kederden kanayan yanýmý…
gidiyorum iþte
geride yoksul ve anlamsýz anýlar býrakarak
acýlardan süzülen damlalar ve hüzünle birlikte
elveda ey þehri diyar
yüreðinden öptüðüm yar
dumanlý daðlar
Elveda
çaðlayanlarý kendi sesine býrakýp
aðlayan yürekler adýna,
uçurumlarý týrmana, týrmana
küskün bir çöl gibi susup gidiyorum .
Zaman/sýzým
elveda zamaný geldi çattý iþte
baðýþla beni boynu bükük gelincik
gözlerimin hüznüne üzülen Rýza dayým
ellere gelin giden menekþe gözlü kýz
bir daha anmayýn beni, aramamayýn
yokluðuma aðlamayýn
say ki, hiç yaþamadým bu yerlerde...
belki döner gelirim bir gün yine?
kucak dolusu özlemlerle
kar yaðarken daðlara..
Buralara sýðamýyorum artýk bu hüzünle
sýradýþý ve aykýrý sayýldým her þeyimle
kimse okumadý rüzgara astýðým þiirleri
anlamadý gökyüzüne çizdiðin resimleri
ey sevdalýsý olduðum Caferli
süsen (sosýn) kokulu yaylam
sevgilimin mahzun gözleri
elveda diyorum bu yerlere artýk
elveda
onaltýsýnda ellere gelin giden sevgili,
elveda ey þehri diyar
canýmýn ruhu yar
Elveda
Gidiyorum
topladým valizimi gidiyorum iþte
öyle yalnýz öyle bir baþýma
aldýrmadan gözyaþýma
sorma nereye
býraktým inadýna daðýnýk kalsýn odam
varsýn sonbaharlar geçsin gençliðimin üzerinden
derin bir kederi sarýp yaralarýma
savrulan sarý bir yaprak gibi
hayallerimi rüzgarlara býrakýp gidiyorum...
elveda ey þehri diyar
canýmýn ruhu yar
Elveda