Kendimi yurtsuzluða baðladým Yüreðimi saldým sulara Býrak içimde kalsýn elim Býrak masumiyetimde türeyeyim. Soluðum da sesim çýkmasýn Boðulayým Tükürüðüm çakýlsýn boðazýma Gözlerimde yaþ kalmasýn Ayýlmýyalým , “siz,biz” olmayalým … Yerleri kaynatsýnlar Yýrtsýnlar gökleri, Vursunlar… Soysuzluklarýný yýksýnlar Üzerimize Ama sen yine de benim,bizim ol Ellerimizi baðlasýnlar bizbirimize Yüreklerimize kor kursun döksünler Titrek zeminler de çürütüp Yaksýnlar yine de biz olalým varsýn daðlar kazýnmýþ adlarla yaþasýnlar mayýnlar parçalasýn bizi ekmek bulansýn kusmuða sen yine de bizim ol Amed’im ol ,Wan’ým ol.
insan kimliðini unutanlara saygýlarýmla… CYB Ýstanbul/26 Ekim
Sosyal Medyada Paylaşın:
cevahir yiğit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.