Yýllardýr bitmeyen borç yüküyle yaþadým Gece gündüz demedim çýktý haþadým Yaþ geçti bel büküldü kocadým Ne bitmez taksit imiþ þu kira Bir damým olsaydý razý idim hasýra
O mahalle bu mahalle dolaþtým iþten eve eden iþe yaya ulaþtým Maaþýmý alýr almaz ilk ona koþtum Ne teþekkür etti nede bir dua Bir evim olsun da isterse tek oda
Maiþatým hep kiraya gidiyor Bir gün geciktirsem haber ediyor Ay dediðin nede çabuk geçiyor Yýllardýr hep ev sahibine çalýþtým Maaþýmý gardaþ gibi bölüþtüm
Emekli olunca kurtuldum sandým Bir ömür bu Ümitle yaþadým Tükendi umudum kalmadý takadým Dünyada Mekanmýþ ahrette iman Yok mudur kiracýnýn sesini duyan Osman Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
osmankaraca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.