Bir ormanýn içinde ulu çýnar gibiydim Nice kuþlar yuva kurdu dalýma Gölge oldum yolu düþen garibe Ateþ oldum agustos da buz tutmuþ bedene Nice sevgililer aþklarýný yazdý yüregimin üstüne Sarýldýkca boy verdim sarmaþýðýn dalýna Ne kara kýþlar gördüm Yýlmadým yýkýlmadým yaþadým inadýna Taki seni kaybedinceye kadar Þimdi birer birer yok oldu dostlar Kimi benim gibi içten içe çürüdü Kimileri al yeþile büründü Þapka düþtü ve kel göründü Bense dað baþýnda arsýzca yaþayan Ahlat aðacý gibi tek baþýma kala kaldým Aþmalýyým bu kara kýþýda Aþmalýyým baharýn özlemiyle Bekleyeceðim baharý Zor olsa da kavuþacagým Yeniden ekeceðim sevgi tohumlarýný Yeniden filizlenecek sevgimin ormanlarý Osman Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
osmankaraca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.