Elveda, Çekip Gidiyorum...

Güneþ doðduðunda, ayýn geceden sýyrýldýðý gibi,
Çekip gideceðim gecenden,
Dönmeyeceðim bir daha matemli iklimine...
Görmeyeceðim beni yerle bir eden o yeþil gözlerini...

Aranmayacaðým kayýplarda, bulunamayacaðým umutsuzluklarda...
Yorumsuzca, suskunca, tartýþmasýzca...
Sevdalara hüzün, sevgilere sýzlayan bir kalp kýrýðý çekeceðim...
Derinden derinliklere sürükleyen,
Çepeçevre beni sararak mahveden bu azabý körüklettirmeyeceðim...

O bahçemde þafaðýn acýmasýz ýþýðýna çalan rengarenk çiçeklerle,
Bir bahçývanýn merhametini þefkatini üzerine büyülediði...
Ama bir o kadar da beni hüzne boðan boynu bükükçe kalan, solup dökülen...
Kahrolasýca tabiatýn kanunu deðiþtirip, isyan edercesine...

Ýþte öyle;
Ýmkansýzlýklar yolunda düzlüðe çýkamadan yokolup giden,
Solup dökülen, sararmýþ yapraklarýn sezdirdiði sýzýyla...
Elveda diyeceðim sana! ... Sana ve Sensizliðe...

Kayseri,25.08.2009
Sosyal Medyada Paylaşın: