SON PERDEMİN GÜNEŞLİĞİ

Ýþte açýlýyor kýrýþýk, solmuþ perdem, kaçýrma son bakýþýmý!
Ýþte tek tek topallýyor aðýr yaralý karakterlerim,
Diþilerim, erkeklerim, veledi zinam, aftosum, senden bozma karelerim…
Fonda çalan, hazdan bozma iç çekiþlerim, halleniþim…
Selam! Selam sana arka sýralardan parlayan yalanyolu.

Selamdan veda yaratmakta zorlanmýyor senarist kadýnlýðým
Tezatlarý seversin diye ezerek üstünden geçtim karalamalarýn
Düzgün el yazýlarýndan alýn yazýsý doðurdum, caným fena yandý.
Arsýz baðlaçlarla baðladým küskün, üzgün kasýk dekorunu
Cümle içinde, replik niyetine kullandým çaçam seni, evet kullandým!
Fýrlatýp attým bir virgülle, fakat savruluþun ünlem gibi vurdu beni
Güldüm… Ah ne güzel vurdu törpüsüz dilin.

Ben bu sabah soðuk çayýmý yudumlarken, dilimizi yaktým
Yandýkça küfürleþen “günaydýn”lar oluþturdum,
Oluþturdum ve kustum; ve sustum
Sustuðum yere hastalýklý þýrýngayla noktamý kondurdum.
Acýdý mý? Sus canýný sevdiðim tütsülü aþýk…

Acýsýn… Bol acýlý sofralara oturalým, kucak kucaða
En çýplak kostümümüzü giyelim, utanma arsýz! utanma!
En beyaz þaraba bulaþtýrayým en koyu rujumu, uyarma!
Kýzarsýn kadehler, kýzarsýn ergen arsýzlýðýn biraz.
Ýskele almaya benzemez beni fethetmek,
Utandýn mý avurtlum? Sus gözünü seveyim…

Sus ki, ketumluðunun ölüsü kýnalý bekareti bozulmasýn.
Canýma ezan okusan da, aramýz bozulmasýn.
Diskur çekme sakýn bana mehterhane þeytaný,
Kýzdýn mý? Sus ne olur, güneþe karþý iþeyenim… Sus!

Sosyal Medyada Paylaşın: