Karadon’un Karası
Yaþam… Adýný aðzýma almaya týrstýðým adi bir suçtun demek
En aðýrýndan, müstakbel cezaya hüküm giyer diye dilim, yutmuþtum seni
Konuþmazdýk… susardýk, “yaþamak” denince.
Alnýmda ter, sýrtýmda çeyrek bir asrýn koca, erken yaþlanmýþ, ucube gövdesi;
Ekmeðim, ellerim, düþlerimin zaruri siyahýyla giriyordum,
Küçük, izbe, makul ama her daim içten yuvama her yatsý…
Yeþili kavuþulmaz olan nazlý yollardan geçip her sabah,
Benim için kazýlmýþ, þanýyla yürümüþ; terle,kanla aþýnmýþ,
Koca aðzýna giriyordum beni bekleyen aç, dul tabiatýn.
Mezardý, tabuttu, düþ katili, hayduttu…
Henüz bilmiyordum.
Kirli saçlarýmý yatýrýyordum kuþ hüzünlü bakýþlarýna
Her daim yorgun, endiþeli, dindar, gülüþü zindan karýmýn…
Elleri, umudumdan küçük kara kýzýmýn, elmas gözlerini
Öpüyordum, çekinerek toprak kokan sakallarýmýn batmasýndan.
Bir elmastan;
Pek baþka, pek kalpsiz, pek soðuk, pek hin baþka bir elmasa…
Cehennemin deðil belki ama, dünyanýn ta dibine
Koþuyordum helallik alarak…Koþuyordum “yalýnhayat”…
Yeþili kavuþulmaz olan nazlý yollardan geçip her sabah.
* Karadon’da 17.05.2010’da hayatýný kaybeden 28 maden iþçisine…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.