Dünya, ay bir gezeðen, döner yörüngesinde Her gündüz bir geceye, gece gündüze muhtaç. Kovalar birbirini, aylar, mevsimler, yýllar Yaz gelmeden güz gelmez, her yaz bir güze muhtaç.
Bu dünya fâni ise, orasý ebedîdir Bunun böyle olduðu, açýk, seçik, bedîdir Göz öyle bir organ ki, o aþkýn mâbedidir Hilâl kaþla birlikte, âþýklar göze muhtaç.
Bülbülü nâlan gibi, gülün dalýnda ötmek Âþýklarýn tek derdi, yârin gönlünde yitmek Fazlasýný atarak, darasýz kelâm etmek Redifli, kâfiyeli, þâirler söze muhtaç.
Ecel zili çok yakýn, senin de baþlar göçün Nerden geldin, iþin ne, yaratýldýn sen niçin? Böyle konulmuþ kural, neslin devamý için Her kýzsa bir erkeðe, erkekler kýza muhtaç.
Derinden of çekerek, eski günleri anmýþ! Cehennemi içinde, daha yanmadan yanmýþ Kimi küsmüþ hayata, yaþamaktan usanmýþ Ýnsanlarýn pek çoðu, gülen bir yüze muhtaç…
26/10/’11 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.