Eðilip öpüyorum alnýndan
gözlerinde uyuyan nazlý bir sabahý
dudaðýmý yakýyor o gül ateþin / incecik
bir defne dalýnda uzuyor kirpiklerin
yüzünün aydýnlýðýna ak güvercinler konuyor
utanýyor saksýlarda çiçekler
bir dal kýrýlýyor / körpecik
saatler akýp gidiyor
bir ceylan iniyor sýzýnýn kýyýlarýna
bütün ýrmaklarýn suyu çekiliyor
ölüm kesiyor yollarý / gencecik
okþuyorum incitmeden
yanaðýndan süzülen damlacýklarý
utangaç bir mavi düþüyor gözlerinin içine
boynunu büküyor yaþam
yüreði parçalanýyor bakýþý güvercin bir kýzýn
bütün aynalarý kýrýlýyor / sevincin
hafiften bir rüzgar esiyor
apansýz aðýtlar düþüyor sesime
korkunç ateþlere düþüyorum, uçurumlara
alevden tomurcuklar patlýyor usumun gergefinde
beyaz kefenlere sarýlmýþ bir kar çölünde
elimde çýrýlçýplak kalýyor yüreðim
þimdi bir kýtada çocuklar güneþi öpüyor
analar aðýt yakýyor baþka bir kýtada
yüzümde çiçekleri solmuþ bir bahçenin hüznü
dalýp dalýp gidiyorum uzaklara
diyorum ki, yaþamak ancak bu kadar haklý olabilir
ancak bu kadar güzel ah baharýn sevdalý gülü
çirkin bir ölüm kasýrgasýnda kýrýlsada papatyalar
sen ki, býrakýp nazlý bir baharda gül özlemlerini
uçup gittin nazlý bir kuþ gibi
bir sonsuz maviyi çizip yüreklere
zaman acýsýný iþlerken hayatýn güldikenine...