bir
iki
týp
Önce çok sev kendini
sonra beni hatýrla!
Soyup durma cümleleri karþýmda
parmaklarý yoktur duygularýmýn.
Gece’nin ruhu demlenir þehrimde
ve sonbahar gölgesini vurur üstümüze.
Bu yüzden mi dökülür dudaklarým?
Þiirlerimin üstüne yakýn kýnayý
Sesim çýkmaz artýk duvarlarýnýza.
Önce ellerimi tutuþtur ellerine
sonra beni hatýrla!
Ruhumun yangýnlarýný çürütür özlemler
ve depremler vurur þehrime.
Uçur uçurabilirsen gök kubbenin avuçlarýný
ve tut kuþlarýn ellerinden.
Hangi köþe baþýnda saklanýr palyaçolar
bu çýðlýklar hanginizin
ve hanginizin cehennemi
yakar genzimi
Parmak uçlarýmla saydýðým yýldýzlar
tüm çirkinlikler adýna öldürün yusuflarý
isimsiz heceler düþürün þehrime
ve yýkayýp ruhumu
Asýn aklýnýzýn bir köþesine
Bazen gitmek iyidir.