ÖLÜYORLAR

Minik bedenler, onlarca betonun altýnda þimdi,
Korkuyorlar,
Aðlýyorlar,
Yardým bekliyorlar..
Annelerin feryatlarýyla inliyor sokaklar,
Onlar,
Ölüyorlar..
Sayýsýný bile bilmediðimiz yüzlerce ölü,
Yetim ve öksüz kalmýþ onlarca çocuk..
Belki de koca bir aile yok oldu, birden bire..
Birkaç dakikayý almadý bu yýkým,
Bu yok oluþ,
Bizi de yok etti.
“ Sesi mi duyan var mý? “ çýðlýklarý arasýnda,
Saatlerdir bekliyorlar..
Kiminin takati kalmadý baðýrmaya,
Kimi, teslim etti ruhunu Allah’a..
Onlar,
Ölüyorlar.
Ve bizler;
Ýzliyoruz..
Onlar baðýrdýkça,
Aðlýyoruz..
Yardým et onlara Allah’ým,
Daha fazla gözyaþý görmek istemiyoruz..
El kadar bebeklerin cesetleri yürekleri daðlýyor,
Dayanamýyoruz..

-Elif Aðaç.
Sosyal Medyada Paylaşın: