Al yazmalý mendili var sevdiðimin, Topraða yaraþýr mýydý gencecik bedenim? Düþ gördüm, Bir düþ gördüm, Düþ içinde, Anamýn feryatlarý figan içinde... Yârimin gönül baðýna girilmez olmuþ, Gözyaþlarý kanlý yüreðinin selinde...
Kardeþtik biz güya, Adem Baba ile Havva Ananýn özünden kalma, Canýmýz acýsa dost düþman el uzatýr güya, Benden önce insanlýk topraðýn altýnda.
Toprak bile düþtü bir derde, Can uzayýp gider, Kapýlýr sele... Sevdiðimin al yazmasý kefenimde, Solar gider güller...
Seher vakti ölüm yokuþa düþer, Düþer bedenim, Ardýmdan akýp giden kanlý zamana, Yakýþýr mý ülkemin yas tutan hâli?
Deyin ki ardýmýzdan, "Her karanlýðýn sonunda bir güneþ doðar" Anamýn gözpýnarlarý sel olur, Su gibi akar... Deyin ki o yâre; "Al yazmasý kefenimde, bayraðýmýn renginde..."
Al yazmasý düþmüþ yârimin, Bayraðým dalgalanýr Nem olur gözü yârimin Özü iz tutar! Matemi köz olur, Yanmak deðil cayýr cayýr Düþmek söz olur!