Bu gece beni düþün, bir kerecik ne olur! Aþkýndan sýrýlsýklam aþýðýn vardý hani. Bir an bile üzülsen yanar yanar kavrulur, Sarýlýp dal boynuna öper aðlardý hani.
Bu gece beni düþün, yansýn gökte yýldýzlar, Farz et ki birindeyim, seni izliyorum ben. Sakýn aðlamayasýn, bil ki yüreðim sýzlar, Ruhum bedenden ayrý seni gözlüyorum ben.
Bu gece beni düþün, yasla eline baþýn, En son sendin bilesin, dilimdeki üç hecem. Ýnsaf eyle ne olur, bu gece beni düþün, Çünkü bu gece benim, kabrimdeki ilk gecem.
22 Ekim 1985 – Salý / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
İzzet KOCADAĞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.