bir sabah..bir sabah.. bulutlar göklerden inip yüreðimize oturdu. yaðmur yaðmaya devam etti analarýn gözlerinde akþamdý akþam olmasýna ateþ düþen ocaklarýn sýcaklýðý ýsýtmýþtý havayý.. sabah oldu.. ama huzur olmadý
sabahlar akþamlar peþpeþe geldi, geçti... gökyüzü hep kýpkýrmýzýydý analarýmýn gözleri gibi þehidimin kaný gibi al bayraðým gibi topraðým gibi...
huzur bizim kapýlarýmýzý hiç çalamadý neredeydi bu huzur?yolda mý kalmýþtý? oysa son gidiþinde el sallamýþtý kýnalýsýna o da umutlu gözlerle mertçe selam çakmýþtý anasýna..
"anacýðým sýkma canýný ben iyiyim." diyordu telefonda analarýmýn gözleri yolda analarýmýn gözleri kapýda analarýmýn gözleri telefonda analarýmýn gözleri þehidimin al bayraklý tabutunda...
siyahkaranfil Sosyal Medyada Paylaşın:
siyahkaranfil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.