ANNEME

bu soðuk þehir beni boðuyor
kuþlara özeniyorum
sonra onlara tutunup sana gelmek istiyorum
yokluðun beni boðuyor anne

insanlarý sevemiyorum anne
herkes katillik, para peþinde anne
bombalar düþerken dünyaya
ben seni hayal ediyorum
içimde dinamitler o zaman patlýyor
saatler duruyor sessizce
seni haykýrýyorum soðuk duvarlara

kimse cevap vermiyor anne
bir bulsam seni o anlarda
emin ol ki hiç býrakmazdým sonsuzluða
bembeyaz ellerini istiyorum anne
beni pazara götüren serçe parmaðý arýyorum yollarda...
yürüyemiyorum sensiz anne.

aðlýyorum o saatlerde
utanýyorum sonra yaþýmdan...
sensiz geçen kaç yaþým oldu bilemiyorum,
sayamýyorum.
sahi sensiz kaç yaþýmdayým anne?

beni unutanlar olmuþ anne,
unutsunlar anne
özlemenin ne olduðunu bilmedikten sonra.

bana insan olmayý öðrettin anne
bana özlemeyi öðrettin anne...
seni seviyorum

siyahkaranfil’den beyazmeleðe


Sosyal Medyada Paylaşın: