Aşk gider,acısı kalır..

Aþk için bahar.Tehlike her yerdedir...
Vuruluverirsin hiç ummadýðýn birine.Ama
öyle çarpar ki kalbin, duracak gibi aldatýr
seni.Bahardan sonra yaz gelir...Hepimiz biliriz,
sabun köpüðü gibidir yaz aþklarý.Bence öyle basit
deðil.Henüz silinmedi hiçbirinin yarasý benden.
Aþk gitti ama acýsýný býraktý, iz kaldý.Güz aþklarý
mevsimine dönünce dönence, pencereye sinmiþ
insanlar gelir gözümün önüne.Ve yavaþ yavaþ görünürler
etrafta.Kimi yaza girerken terk ettiði aþkýný, kimi
yaz aþkýný düþünür.Kimi ayrýlýk planlar ama hala yüreði
yanar.Kimi terk edilmiþliði sindirmeye çalýþýr.Çok azdýr
taze aþk yakalayan. Sanki bir doðum öncesi ölüm gibidir.
Sonra kýþ gelir.Kimi yüzsüzler yazýn hiç aldatmamýþ gibi
eski sevgilisine döner;kimi sadýklar kavuþur.
..Kimi yalnýzdýr, kimi yorgun...O yorgunlar için kýþ
uykusu baþlar...Belki de taze baharlara, taze aþklara
enerji depolarlar...Aþk dört mevsimdir herkesin
sözlüðünde.Ama nedense bana bu anlattýklarýmý
çaðrýþtýrmaz.Saçmaladým belki de bir paragraf
boyu.Yalan attým.Aslýnda doðru olsalar bile
yalanlardý çünkü, hissetmediklerimi yazdým.Ezbere
konuþtum.Aþk , kelimesi içimde gebe olduðum bir
kelimedir.Her duyuþumda doðum sancýsý çeker,
doðuramam.Ama gözlerimin önüne o gelir.Sadece
bir bakýþýna karýn aðrýlarý, suyla yatýþmalar.
Bir tebessüme ömür bulmak.Ýtiraf.Saatler süren
telefon konuþmalarý.Ýlk duygular, çocuksu güzellikler.
Ve sonra..... Nefessiz kalmacasýna aðlamalar.Izdýrap
çýðlýklarý...Kýþ..Kýþ..Kýþ..... Azap....Ve sonunda doðan
gün....Hemen her mevsim aþýk olmuþumdur birilerine...
.Hatta sonbaharda bile...Ama onca ufaklý büyüklü sevda
içinde, böylesine derinde var olan,böyle yaktý mý iz
býrakan, bu kadar çaresiz býrakan,bu kadar arzu illetine
hasta eden, bu kadar dizginsiz, sorgusuz,baþýna buyruk,
acýmasýz, bu kadar bugünsüz sevda görmedim.Ve iþte hiç
biri böyle koyup, böyle yýkýp gitmedi.Ondan önce hiç biri
içimden bir þey götürmemiþti.Ondan sonrasý zaten
götüremez çünkü, götürülecek bir þey kalmadý..Ýþte
o insan, beni aþka karþý böyle kelimesiz böyle hayretli
, böyle çaresiz, isteksiz býrakýp gitti..Þimdi ben
nefretten bile aciz isem bana bir þeyler borçlu.Ýçimden
söküp aldýðý bir þeyleri.Bana beni borçlu.Herkesi seven
o sersem yüreðimi..Benden alýp kaçtýðý o masum kýzý
borçlu.Bana bir dün, birde yarýn borçlu.Benim ne günahým
vardý da aþk için üç kelime etmekten aciz kalacaktým.
Benim ne günahým vardý da her mevsim baþka meyve yemek
varken iþtahsýz kalacaktým.Yoktu elbet günahým..Onunda
yoktu ya..Öfkem susmama engel...Ama ikimizin de suçu yoktu.
..Suçlu yoktu..Benim mevsimim sonbaharsa, yaza, kýþa,
bahara dönmez...Benim gibilerin nasibi pencere önüne sinip
, mazide yaþamak,kendinle kanlý býçaklý düellolar yapmak.
..Kendinle savaþmak , hýrpalamak...Yaptýðýnýn farkýna varýp
,bir de üstüne onun için cezalandýrmaktýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: