Sevipte Ayrılanlara

Ölürsem ümitlerim hayal olacak
Bana kavuþmanýn yolu ölüm olacak
Senden çok uzaklarda ölürsem eðer
Bu son þarkým sana vasiyet kalacak

Ölürsem sevgilim sana doymadan
Bir mezar kazdýr ama aðlamadan
Tabutum rengini isterim kara
Ýbret olsun sevipte ayrýlanlara

Ölürsem mezarýmý sisli daðlara kazýn
Mezarýnm taþýna gülmeyen garip yazýn
Ne anamýn ne yarin haberi olsun
Sevipte ayrýlanlara ibret olsun

Ölürsem sevgilim sana doymadan
Bir mezar kazdýr ama aðlamadan
Tabutum renðini isterim kara
Ýbret olsun sevipte ayrýlanlara

peri kýzý


Neyleyim ey peri aþk-ý sevdayý sen olmadam yanýmda
Ey rana boðazda sarý saçlarýný rüzgar daðýtýrken
Þikar gibi yüzüme düþen gül kokan mutluluk kokan
En güzeli sevgi kokan tek tel saçlarýn gelir aklýma
O günler baþ tacýmdýmdý miyatür gibiydi
Gün bugündür yaþanýlasý mevsimleri beklemeyelim
Upuzun yýlarýn mutluluk resimlerini çizelim yüreklerimizde
Zaman elini tutan deðil kalbine tutunandýr.
Peri kýzý güneþin kýzý kalbimin yýldýzý
En derin sevgileri bu gece yataðýna býrakýyorum
Rüyalarýn iki tane roza olsun ikiside senin gibi gülümsesin
Ýsimlerini sen koymuþtun biri candan-ý buse diðeri sude
Karanfillerle yeni doðan bir can gibi bu gün tanýþtýk say
Iþýðým ela gözlü hassas yarim ömrüm sensin gülperim
Zaman duygulu ve derin ve en anlamlý kelimelerde saklý
Islak bir gül konuþursa sadece iki kelime eder.
seni seviyorum
Bir zamanlar sen vardýn ya ben böyle yok deðildim
Düþünürdüm neyi mi? Hep seni odalarda
Kimdi bana benziyen baktýðým aynalarda
Senden baþkasý mýydý o sessiz beklediðim
Bir zamanlar sen vardýn ya ben böyle deðildim
Kim bilir aðlamayý ölüp kendi kabrinde
Sensizliði bu türlü benim kadar kim bilir
Akþam karanlýðýnda herkes gider o gelir
En sevdiðim çiçekler çürümüþ ellerinde
Kim bilir aðlamayý ölüp kendi kabrinde
Ya sensizlik ölmekse her gün bir baþka türlü
Ya bir þey olmamaksa sen olmak o yerlerde
Yaþamak nerde hani yaþamak gücü nerde
Bilinmez sensiz kalan yaþýyor mu ölü mü
Ya sensizlik ölmekse her gün bir baþka türlü.

adý ne bilmem ama bir baþkayým bugün
ýslandým bütün gün yollarda
bir göðe baktým bir yere
yine hangi yare gitti bu gönül sürgün

bir baþkayým bugün
yüzünü görmediðim halini bilmediðim
bir ruhu güzeli düþündüm bugün
adýna þiir yazsam yazamam
tutuldu kalemim
bir baþkayým bugün

Sen varken , yaþadýðýmý biliyordum
Sen Varken , Gülmekten zevk alýyordum
Sen varken, huzurluydum
Ama simdi?
Sen yoksun artýk
Geceler ýzdýrap veriyor
Hayat bana dar geliyor
Gülerken bile aðlýyorum
Belki de yasamak istemiyorum
Artýk þarkýda dinlemiyorum
Çünkü onlarda seni anlatýyor
Artýk resimlere de bakmýyorum
Çünkü onlarda seni anýmsatýyor
Biliyor musun?
Güneþi de sevmiyorum artýk
Oda seni hatýrlatýyor bana
Sen güneþimdin
Karanlýklarý aydýnlatan ýþýðým
Ve simdi...
Yoksun artýk
Her þey karanlýk
Her þey bomboþ
Bir söyleyebilseydim sana
Seviyorum, gitme diyebilseydim
Eminim bu acýlarý çekmeyecektim
Oysa simdi yoksun, yine kaybettim
biliyorum, dönmeyeceksin bir daha
Biliyorum her þey boþuna
Ve biliyorum
Seni UNUTAMAYACAÐIM asla

Hani tanýþtýðýmýz o ilk gün varya...
Hani sen bana sormuþtun,
’Beni gerçekten seviyor musun?’ diye
’Kanýtla!’ demiþtin...
Uçurumun eþiðinde;
’Seni Çooook Seviyorummm.’diye haykýrmýþtým.
O anda ilk kayan yýldýzla bende kaymýþtým.
Þuan seni gerçekten sevdiðimi anlasanda
Artýk ben yokum hayatta!!!
ELVEDA.....
Sosyal Medyada Paylaşın: