Musalla taþýnda þu yatan kiþi Ýbret kürsüsünde vaaz edendir Sonsuzluða doðru bunun gidiþi Bizlere yol açýp bir iz edendir
Ýyi kötü amelleri elinde Sermayesin beze sarmýþ belinde Hareketsiz durur kýyam halinde Ýnsanlýk adýna niyaz edendir
Burada býraktý bindiði atý Geriye dönüþ yok kararý katý Evet bu ömrünün son saltanatý Omuzlar üstünde bir naz edendir
Beyani yok mudur müþkül danýþan Memnun ki dönmüyor oraya düþen Sanma ki dili yok sükut u lisan Anlarsýn her dilden hoþ söz edendir
*************** Aþýk Beyani ***************
1938-2005 yýlýnda Darende’nin Irmaklý köyünde doðdu. Asýl adý Halil Ýbrahim Güleç’tir. Ýlkokulu köyünde okudu.
Halk þiirini ve aþýklýk geleneðini babasýndan öðrendi. Ayrýca köylerine gelip giden aþýklar aracýlýðýyla bilgisini pekiþtirdi.
Yöredeki bir gazetenin açtýðý yarýþmada birincilik almasýyla adý duyuldu. 1973 yýlýnda Konya Aþýklar Bayramýna katýldýktan sonra Beyani mahlasýný aldý. Ayný zamanda Türkiye’nin öteki yörelerinden birçok aþýkla dostluk kurdu.
Deðiþik zamanlarda Kültür Bakanlýðý, Halk Ozanlarý Derneði ve TBMM tarafýndan düzenlenen yarýþmalarda çeþitli ödüller kazandý.
Doða, sevda, din gibi çeþitli konularý iþlemekte olan Aþýk Beyani’nin þiirlerin bir bölümü HAGEM tarafýndan »Beyan Ettiklerim« (1990) adýyla yayýmlandý.
Bir kaza sonucu köyünde öldü ve orada topraða verildi.