İlkbaharda geldin,zemheride gittin

Yeni yeni basýyormuþ ayaklarým,haberim yok.
Dýþarýda bir bayram,bir mutluluk havasý,
Yeni yenipatlýyor çiçek tomurcuklarý.
Bir gelen var diyor herkes,
Ve ben seni buluyorum karþýmda.
Meðer sen ilkbaharmýþsýn sevgilim..

Seni düþündüðüm türkülerle terledim bir dönem,
Ardýndan yaþlý gözlerle temmuz ve aðustos abileri de uðurladým
Sen baharsýn derken,
umutlarýmý ekmedim,ekime sakladým...

Bak ekimde güneþ açmýþ,
Ýkinizde þaþýrtýyorsunuz beni.
Peki þimdi hanginizden vazgeçmeli ?
Aylardan ekim iken,
Mevsimler belli deðil iken,
Biriniz içimi,biriniz dýþýmý ýsýtýrken,
Hanginizden geçmeli,
Sen söyle birtanem...

Nihayet anladým
Seni sevmek,
Bir annenin,evladýný musalla taþýnda görmesi gibi
Seni sevmek,
Elindeki þekeri çamura düþüren,baþka þeker alacak parasý olmayan bir çocuk üzüntüsü,
Seni sevmek,
Güneþe hasretken,yaðmuru sevmek.
Güneþi bu yaðmurlarda kaybetmek,
Seni sevip hasretini çekmek,
Bir annenin,oðlunu musalla taþýnda görmesi gibi birþey olsa gerek..
Zemheri aylarýnda ýsýnmayý hayal ederken,
Tiril tiril titremek.
Kara kýþa baðlanmak böyle olsa gerek...
Sosyal Medyada Paylaşın: