Susuyorum Artık

Ne keyifle okuduðum þiirler ezberimde,
Ne de baðýra çaðýra söylediðim þarkýlarýn sözleri.
Dalgýn gözlerle,yürüdüðüm caddelerde kayboluyorum...
Sonsuz bir inatla sarýldýðým radyodan gelen o harika melodilerinde tadý yok.
Peki ya o yaðmurda,iliklerime kadar ýslanmalarýmý kim çaldý benden?
Bilmiyorum!
Susuyorum artýk...
Sustukça susuyorum.
Sustukça, üzerime gelen insanlardan kurtarmak için ruhumu, Suskunluðuma sarýlýyorum.
Ama yine de saplanýyor yüreðime bazý kelimeler.
Bazýlarý da acýtýyor üstelik…
Sessiz geceler benim için sýðýnýlan bir liman sanki.
Kendimi bulup bulup kaybettiðim karanlýkta,
Þöyle bir uðradýðým kelime hazinem de bir anlam ifade etmiyor. Düþünüyorum da,bu güne kadar hep; gibi yazmýþým,
Gibi okumuþum, gibi söylemiþim ve en önemlisi; gibi sevmiþim...
Elbette hiçbir þey, ben ol deyince olmaz.
Bunu biliyorum ama zaman da geçiyor hýzla.
Tükenmez sandýðým bütün sözler bitiyor ve
Ben de yavaþ yavaþ tükeniyorum...
Onca yýldan sonra;
Hayata dair ne kaldý ki elimde?
Kocaman bir hiç!
Öyleyse neden bunca çaba, neye bunca isyan…
Öyle anlamsýzki yaþadýðým hayat.
Her þey az sonra gerçekleþecekmiþ gibi duruyor,
Elimi uzatýyorum tutmak için, kayboluyor.
Benim dýþýmda kopuyor bütün kýyametler
Ve ben kendime uyan bir kýyamet beðenmiyorum…
Kalbime bir kurþun sýkacak gönüllü katilimi arýyorum
Ya da yüreðime su serpecek elin sahibini...
Topraða ateþi düþürecek,
Denizi yakamozlarla süsleyecek sesin sahibini…
Artýk basit þeyler bekliyorum yaþamdan.
Örneðin, kimselerin bilmediði sýrlarým olmalý ölürken...
Kimselerin gitmediði sokaklarým olmalý...
Ýçimi kanatan özlemlerle yaþlanýp,
Sonra da sessizce gitmeliyim bu dünyadan.
Ýþte yine susuyorum;
Siyah bir geceye dönüyor her aným
Ve okuduðum her þiir kanatýyor yaralarýmý.
Ýçimdeki çocuk ölüyor...
Yalancý gülümseyiþlerle beni ciddiyete çaðýran insanlarý da önemsemiyorum.
Elimden kayýp gidenlerden korkmadýðýmý bilmiyor ki hiç biri…
Ve ben tüm bu savaþa,
Bu isyanlara
Bu karanlýða ses çýkartamayarak yine susuyorum.
Artýk acýmýyor caným tüm bu hain yaralarýma raðmen.
Umut,yaralý bi güvercinin kanatlarý altýnda ölürken.
Ben ölümlerden ölüm
Sevdalardan,sevda seçemeden,
Son nefesimi,,
Sana gönderiyorum.......
Sosyal Medyada Paylaşın: