Bir gece bir kemanýn tellerinde ezilecek kalbim. Öksüz bir çocuðun yalnýz kaldýðný anladýðý zaman. Sonbahar da o katý kemana bir yaprak eþlik edecek. Benden gidip,Beni öksüz býraktýðýn zaman.....
Yalnýzlýðýmýn kaçýncý mabedidir gözlerin ? Saymýyorum,sayamýyorum... Seni tanýmayan tanýdýklarýma,seni sormak geliyor içimden. Sensizliði,sen’li,ben’li hayallerle kandýrmak istiyorum sinsice.. Bitki olsaydým diyorum bazen, Fotosentezleyip hasretini içimden atsam diyorum, Öyle de imkansýz,böyle de. Hayat zaten hep bana insafsýz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Batuzman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.