Baharlarımıza Kışı Düşürmeden ...

bakýþlarýn ne çok yakýþýyor sana
gözlerindeki heyacaný gördükce
yüreðime güneþinin sýcaklýðý akýyor
gülücüklerine palazlanmýþ buselerin
sevdamýzýn en derin koylarýnda
mutluluða yelkenler açýyorum ...


hele beni süzmelerin yok mu
aklýmý baþýmdan kovarken
tadmadýðým sevdalarýn kusursuz tadýný
ilmik ilmik iþledikçe aþkýmýn gergefine
karanlýklarý adýnla çiziyorum sevgilim ...


ah bir ressam olabilseydim yanýbaþýnda
gül endamýndaki beni vurabilseydim tuvalime
renkler cennetinde baharý resmeyleseydim
direniþ yüreðine adýmý kazýsaydým da
þu gözyaþlarým sel olmasaydý sensizliðe ...


baþým omuzlarýnda olabilseydi her gece
nefesinde pembe düþlere dalýp gitseydim
doðabilseydin güneþim olup sabahlarýma
bir parça mutlulukla beni sevinderebilseydin...


gel artýk diyorum, yetti ayrýlýklara teslimiyetimiz
yalnýzlýðýmýza sarýlan dertlerimiz
karþýlýklý döktüðümüz gözyaþlarýmýz
baharlarýmýza kýþlarý düþürmeden tez gel ne olur...

Bahar Tülay Kýran 2007


Sosyal Medyada Paylaşın: