Suskun Mavi Düşlerime Çıkageldin...

dalýp gidiyorum güz akþamlarýnda
bakýþlarýn deðdikce hasretime
sevdamýn son duraðý okyanus koylarýna
kuþ olup varmak istiyorum
çaresizliðime dolanan ipleri kesip
kollarýna atasým gelir kendimi
yüreðime düþen elifsi karlarý
güneþine serip
baharlarý yeþerteyim koynunda...

seni sevdiðim kadar aþýk olmamýþtým ki
geride býraktýðým alyanslý günlerimde
görkemli hayat tarzým
karanlýða gömülen yürek atýþlarým
umursamaz sevda tanýmazlýðýmda
cehennemlerin ortasýnda kalmýþým da
özün aðlayýþlarýný fark edemezken
sahte gülücüklerimi çatlatýr aynalar
yalnýzlýklarým kalabalýklaþýr
sessizlikteki uðultular ürkütürdü beni
kayberdim benliðimi...


Tanrýma þükürler olsun ki
geride býraktýklarým kuyu diplerinde kalýrken
gençliðimin bahtýnda solan güllerim
sevdanýn yaðmurlarýnda yeniden açar hergün
içime düþürdüðün ateþin
buz kesen sibirya iklimlerindeki yüreðim
alev alev sen diye yanar
hayat olurum yeditepe bozkýrlarýnda
suskun mavi düþlerime
küme küme yýldýzlarým olursun gecenin koynunda...


Tanrým seni benden almasýn yaþarken
mutluluðumun bahçelerine simsarlar dalmasýn
uzak kalsýn sevdamýza þeytani bakýþlar
kem gözler uzak dursun, aðlatmasýn bizi derken
kaderimin son gülmüþlüðüne
beyazýmsý güller ekerim
gönlün sarhoþluðunda bir ömür sen kokayým diye ...


Bahar Tülay Kýran 14 Eylül 2007





Sosyal Medyada Paylaşın: