Ýnsanlarýn ne olduðu ne olmadýðý Paslý kulaklarýmda bir çýnlýyor ki Neler söylediklerini iþitemiyorum. Bir yalnýzlýk senfonisidir yaþadýðým. Her aðýzdan bir çýðlýk yükseliyor. Allah’ým çýldýrýyor muyum bilmem. Kimse sesinden büyük gelmiyor. Herkes isminin altýnda assolist. Kendi ritminde türküsünü söylüyor. Öz hayatýndan nameler çalýyor. Gördüðüme duyduklarýma þaþýrdým. Ben sevdiðimi gözü kapalý tanýdým. Çaðrýþýnda bir burukluk bir yalýnlýk... Bu ses hayatýmdan çýktý çýkalý Her yerde kuru gürültü yaþýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
osman_demircan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.