Artýk beni bulamazsýn kökümü kazýdý mezarcýlar upuzun Yaðan her yaðmur damlasý bir iz býrakmadý ki senden Kuru kaldý damarým soldu her yaným yüreðim yanarken Yoksa ayak izlerine birikmiþ suyu içecektim kana kana Adým baþý ölmeyecektim senden bir iz bulsaydým eðer
Sen çekip giderken arkanda cehennem kurulmuþtu yar Bir gözyaþý býrakmadýn giderken yüreðime su serpecek Nasýl arkana bakmadan gittin üstelik gözyaþý dökmeden En çok gözlerini sevmiþtim oysa bakýþlarýna tutkundum Demek o bakýþ o göz baþkalarýnýn da olabilirmiþ meðer
Baþkasýna seviyorum diyebilirmiþ öptüðüm dudaklarýn Demek tuttuðum ellerin kaç çiçeði kopardý yüreðimden Ne sevmeye ne sevilmeye açmayacak kan karanfillerim Tüm umutlarýmý yerle bir ettin uçurumdan düþtüm ben
Öldüm bil þimdi beni görmeye gelme gözyaþýný dökme Bari mezar çiçeklerimi üzme üzerlerine gölgeni düþürme Yaþamak kanýna dokunmakmýþ ellerinden su içmekmiþ Biçtin tüm buðday baþaklarýný ekmeðe suya muhtaçken
Sosyal Medyada Paylaşın:
osman_demircan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.