Buralar bize göre deðil be kalemim! Bir dargýn bir bArýÞIÐIZ Sitemkârým doðru amma Sitemi kime edeyim?
Yolunda kaldý g’özlerim Az sabretSEN kavuþacaðýz... Özledim doðru amma Müjdemi kime vereyim?
Aðlasam, ceyhûna döner gibiyim Durmaz, akar gözyaþýmýz... Bîçareyim doðru amma Derdimi kime diyeyim?
Sen yaz, döKÜL/mez mürekkebim Daha çok var bakir kaðýdýmýz... Ölmedim doðru amma Cân’ýmý kime býrakýp gideyim?
Sen al þimdi esaretten bedenimi. Diz çöksün önünde k’âlemin. Birer birer kirlenmemiþ k’âðýtlar yak, sitemleri bahane ederek. Meselâ beni yak dertlerimi tüketerek. Her þeyi yak bir tek O’nu yakma!… O’nu gözeterek her þeyi yak... Sana teslim ruhum bu gece; ilmek ilmek ayýr göðüs kafesimden. Çalýlara takýlsýn ruhum. Azrailleþ biraz, biraz da katilLEÞ... Aðlamalarým jilet kesiðinde; söz, yürek d’aðlamayacaðým bu gece... Göðüne baktým, ay ýþýðý bezenen göðüne; avizelere taþ çýkaran yýldýzlar sarkýyordu da bir tek kar akmýyordu baþýmdan… Konuðum deðildi zemheri amma nedense ben üþüdüm! Saraným yok biliyor musun! Sen sar bu gece dört bir y’anýmý... Sen sar y’aralarýmý ve birleþtir; doðumumla beni.. Ölüm(mü)e fener alayý... En önde ben… Bu gece doluyum, bu gece bir ölüyüm... Bu gece, dün gece... Sahi yarýna çok var deðil mi? 19.10.11/02:02
Sosyal Medyada Paylaşın:
~BİZce~ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.