Sessiz Kasaba

kimsesiz aðustoslarýn kasabasýnda
kalakalsam da bir yaným hep sende
arkadaþlarýmla paylaþtýðým sessizlik
daha saran daha sýcak olsa da...sende...

bozkýr rengi uzaklardý aðustos kasabam
mülayim trenlerin belki ayda bir uðradýðý
kahvehanelerinde ihtiyar anýlar demlenirken
aklýmda an be an kýrmýzýyý ince nazlý seviþin...

kimsesiz aðustoslarýn kasabasýnda duyumsadým
sevgiyle büyüyen sessizliðin maðrur çýðlýðýný
aðaçlarýn ýrmaklar boyu hýþýrdayarak anlattýðý
büyülü çocuksu masallardan esinlenerek attýðý...

sessizlik kasabasýnda öðlen uykularým sahipsizdi
hayata kuþkulu uyanmalarla yorulurken saf düþlerim
kirli sarý yaðmurlara kadar sessiz beklemeyi öðrendim
þimdi aðustoslar daha kimsesiz ama ben sessiz deðilim...


kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: