kar türkülü çocuklar gülüyor içimde halk dalgasýyla çýðlaþan köy özlemli mahallede býraktýðým sonu son olmayan en naif arkadaþýmdý meçhul ama kahraman...
korkusuzca saydýydýk yýldýzlarý tek tek yan yana kol kola koyun koyuna çocuk terli sözleþtik bir ülkeyi ayný buðdayýn sýcaðýyla kucaklamaya...birleþeceðiz bakarak da göðe...
biz topraðý da anne bildik biliriz bileceðiz suya serçe kadar telaþla baðlý aðaç kökleri kadar kök salarak büyüdük suyu paylaþmaya baðrýmýzda rüzgar dað kokulu birer mehmetleriz...
kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.