üzmedi beni gidiþin ne olduðunu biliyordum giderken ve canýmý yakmýyordu ömrümü kül eden yarin gidiþi..
ölmedim yokluðundan sonra evet yada dünya durmadý sen gittin diye
nefret vardý içimde sana ve bir okadarda öfke yok diyorum birdaha deðil karþýlaþmak adýný bile duymayayým
zaman sararmýþ ya bütün yaralarý öyle oldu galiba öfkem yana yana sonunda söndü nefret.. nefretmi oda ne?
artýk fotoraflarýmýza bile bakabiliyorum eskisi gibi senin olduðun günlerdeki gibi sahi ya ne güzel gülüyordun ya gözlerin cennetin yeþili gözlerin baþedilmez gözlerin..
böyleyim iþte bu aralar herþeyi sildim belki,belki burda olsan Bunuda Affederdim eski günlerdeki gibi.... Sosyal Medyada Paylaşın:
angelica Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.